وقتی هنوز پای بشر به زمین نرسیده بود فضیلت ها و تباهی ها همه جا شناور بودند.آنها از بیکاری خسته و کسل شده بودند روزی همه فضائل و تباهی ها خسته تر و کسل تر از همیشه دور هم جمع شدند.ناگهان ذکاوت ایستاد و گفت:بیایید قایم باشک بازی کنیم همه از این پیشنهاد شاد شدند.دیوانگی فورا فریاد زد من چشم می گذارم از آنجایی که هیچ کس نمی خواست به دنبال دیوانگی بگردد همه قبول کردند و دیوانگی کنار درختی چشم هایش را بست و شروع به شمردن کرد.

لطافت خود را به شاخ ماه آویزان کرد.

خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد.

هوس به مرکز زمین رفت.

دروغ گفت:من زیر سنگی پنهان می شوم اما به ته دریا رفت.

طمع داخل کیسه ای که خودش دوخته بود مخفی شد و هنوز دیوانگی مشغول شمردن بود هفتادونه ...هشتاد...همه پنهان شدند به جز عشق که همواره مردد بود و نمی توانست تصمیم بگیرد.

تعجبی هم نداردچون همه می دانیم پنهان کردن عشق مشکل است در همین حال شمارش دیوانگی به پایان رسید.نودوهفت و هشت هنگامی که دیوانگی به صد رسید،عشق پشت یک بوته گل رز پنهان شد.

دیوانگی فریاد زد دارم میام،اولین کسی را که پیدا کرده بود تنبلی بود زیرا تنبلی،تنبلی اش آمده بود جایی پنهان شود بعد لطافت را یافت که به شاخ ماه آویزان بود.دروغ ته چاه و هوس در مرکز زمین یکی یکی همه را پیدا کرد جز عشق او از یافتن عشق ناامید شده بود.

حسادت در گوشهایش زمزمه کرد تو فقط باید عشق را پیدا کنی،او پشت بوته گل رز است.

دیوانگی شاخه ای را از درخت کند و بشدت زیاد آن را در بوته گل رز فرو کرد و این کار دوباره و دوباره تکرار کرد تا با صدای ناله ای متوقف شد عشق ازپشت بوته بیرون آمد با دست هایش صورت خود را پوشانده بود و از میان انگشتانش قطرات خون بیرون می زد شاخه ها به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمی توانست جایی را ببیند.

عشق کور شده بود.دیوانگی گفت:من چه کردم.

وای من چه کردم؟چگونه می توانم تو را درمان کنم.عشق پاسخ داد:تو نمی توانی مرا درمان کنی.اما اگر می خواهی کاری بکنی راهنمای من شو.

و این گونه است که از آن به بعد عشق کور شد و دیوانگی همواره در کنار او.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: